مطالعه اثرات متیل جاسمونات بر ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مرتبط با عمر گلجایی و کنترل پوسیدگی خاکستری (botrytis cinerea) گل های شاخه بریده رز و ژربرا

گل های رز (rosa hybrida) و ژربرا (gerbera jamesonii) از مهمترین گل های شاخه بریده در صنعت تولید گل می باشند. بیماری کپک خاکستری که توسط botrytis cinerea ایجاد می گردد، یک پاتوژن قارچی است که منجر به فساد بسیاری از میوه ها، سبزی ها و محصولات زینتی می شود. رز و ژربرا از جمله گیاهان حساسی هستند که گل شاخه بریده آن ها توسط این بیماری آلوده می گردد. با توجه به نقش متیل جاسمونات در فعال نمودن سیستم های دفاعی و آنتی اکسیدانی گیاهان، هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثر تیمار بخار متیل جاسمونات بر ویژگی های فیزیولوژیکی، فعالیت آنتی اکسیدانی و کنترل پوسیدگی خاکستری گل های شاخه بریده رز و ژربرا می باشد. در این پژوهش گل های شاخه بریده رز و ژربرا بدون آلودگی و یا با ایجاد آلودگی مصنوعی با اسپور قارچ botrytis cinerea، در معرض غلظت های 0، 0/1، 0/2 و 0/3 میکرولیتر بر لیتر متیل جاسمونات و 20 میکرولیتر بر لیتر اتانول قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای متیل جاسمونات در شرایط آلودگی با قارچ و یا بدون هر گونه مایه زنی، اثرات معنی داری بر افزایش عمر گلجایی گل های شاخه بریده رز و ژربرا داشتند. بالاترین عمر گلجایی مربوط به غلظت 0/2 میکرولیتر بر لیتر متیل جاسمونات بود. تمامی غلظت های متیل جاسمونات سبب افزایش جذب محلول نگهدارنده و وزن تر نسبی گردیدند. تیمارهای مختلف متیل جاسمونات به طور موثری باعث کنترل قارچ بوتریتیس و کاهش پیشرفت بیماری نسبت به اتانول و یا شاهد شدند. محتوای آنتوسیانین و فلاونوئید گل هایی که با غلظت های مختلف متیل جاسمونات تیمار شده بودند نسبت به تیمار اتانول و شاهد بیشتر بود. بر اساس نتایج حاصله، تمام غلظت های متیل جاسمونات منجر به افزایش پایداری غشاء سلول و کاهش نشت یونی شدند. میزان مالون دی آلدئید و پراکسیداسیون لیپید در تیمارهای مختلف متیل جاسمونات نسبت به تیمار اتانول و شاهد کاهش یافت. تیمارهای مختلف متیل جاسمونات منجر به افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز شدند. در بین تیمارها، غلظت 0/2 میکرولیتر بر لیتر متیل جاسمونات با افزایش عمر گلجایی، افزایش محتوای آنتوسیانین و فلاونوئید و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز و کاهش پراکسیداسیون لیپید به عنوان بهترین تیمار شناخته شد.